Grób rodzinny - Katarina Mazetti

Autor: Katarina Mazetti

Tytuł: Grób rodzinny

Tytuł oryginalny: Familjegraven

Tłumaczenie: Elżbieta Frątczak-Nowotny

Wydawnictwo: Czarna Owca

Ilość stron: 323

Ocena: 6/10







Czy pamiętacie Benniego i Desiree? Po raz pierwszy tą przedziwną parę spotkamy w powieści „Facet z grobu obok” autorstwa Katariny Mazetti. Poznali się na cmentarzu i nic nie wskazywało, że są ludźmi stworzonymi, by żyć razem. Ich losy skrzyżowały się i połączyła ich ogromna namiętność. Próby bycia razem i pogodzenia dwóch zupełnie odmiennych światów czyli miejskiego życia wykształconej bibliotekarki o wegetariańskich zapędach i szwedzkiego rolnika pełna gębą skończyły się jednak fiaskiem. Coś jednak ciągnęło ich do siebie i nie pozwoliło całkowicie się od siebie wyzwolić. Desiree zapragnęła zostać matką i to właśnie Benny miał zostać ojcem jej dziecka. Tylko tego od niego oczekiwała a skończyło się na … Desiree i Benny dają sobie kolejną życiową szansę. Jak zmieni się ich życie, gdy zamieszkają razem a na świecie pojawi się dziecko … drugie dziecko i …?

„Grób rodzinny” to kontynuacja perypetii Benniego i Desiree, których poznaliśmy w powieści „Facet z grobu obok”. Pierwsza część kończy się w takim momencie, że nie sposób odmówić sobie lektury jej kontynuacji. Przyznam, że spodziewałam się od książki wiele i spotkało mnie małe rozczarowanie, choć nie do końca. W „Grobie rodzinnym” odnajdziemy słodko-gorzki obraz pary zupełnie do siebie niepasujących ludzi, którzy starają się pogodzić zupełnie do siebie nieprzystające wizje życia. Katarina Mazetti ukazuje jak mocno może zmienić się życie ludzi, gdy łączą ze sobą dwa światy, dwa światopoglądy a w dodatku na świecie pojawiają się dzieci. Związek taki wymaga nie tylko kompromisów, lecz nawet sporych poświęceń.

Katarina Mazetti pisze dowcipnie. Niemniej znacznie mniej tu humoru niż w „Facecie z grobu obok”. Więcej tu refleksji nad życiem. Więcej ukazanego trudu codziennego życia rodziny, która powiększa się z każdym rokiem a jej rodzinny budżet stoi w miejscu. Więcej tu związku, w którym przeważa deszcz i chmury niż słońce. A jednak miłość do siebie nawzajem i dzieci, które się w związku zrodziły trzyma ich razem.

I na koniec cytat z książki, który wydał mi się nad wyraz prawdziwy... i po prostu do mnie przemówił...

„Dobrze, że nie uświadamiamy sobie tego wszystkiego, zanim zdecydujemy się na dzieci. Z drugiej strony pewnie też nie do końca sobie uświadamiamy, jak bardzo je pokochamy. I że właśnie ta miłość sprawia, że nagle nasze życie zyskuje nowy wymiar.”

Książka bierze udział w wyzwaniu "Wyzwanie biblioteczne".